Herdenken

De laatste gang, concept crematorium

De laatste gang is een concept voor een crematorium waarin de aanwezigen onderdeel worden van het ritueel door de dode te begeleiden gedurende de daadwerkelijke lijkverassing.

‘De laatste gang’ beschrijft een lijn die zich manifesteert door middel van een rails op vloerniveau waarover de baar wordt voortbewogen. De rail lopen van buiten, waar de dode en zijn gevolg arriveren, door het gebouw naar de oven en vormen zo de centrale as. De entree vormt een hellingbaan naar het hoger gelegen tranenhuis zodat de baar tegen de helling moet worden opgeduwd; een moeizame actie die de ernst van de situatie lichamelijk voelbaar maakt. Het tranenhuis biedt alle ruimte en tijd voor het laatste afscheid, een belangrijk en gevoelig deel van de ceremonie. Het water dat onder het tranenhuis door stroomt heeft een reinigende en rustgevende werking op de rouwende bezoekers. De weerkaatsing van het zonlicht op het water werpt een schittering op de wanden van de lagergelegen meditatieruimte.

Na het afscheid wordt de baar naar de bovengrondse oven geduwd, die achter wegdraaiende wanden in de volgende ruimte zichtbaar wordt: de troostcel. In de ovenwanden bevinden zich kijkgaatjes die de aanwezigen in staat stellen het verbrandingsproces te volgen. De troostcel heeft een balkon met uitzicht op het strooiveld en de urnenmuur. De lijkverbranding duurt ongeveer drie uur. Gedurende deze periode is er gelegenheid de ceremonie een persoonlijke invulling te geven. Als laatste en afsluitend ritueel wordt de as verzameld in een asbus en bijgezet in de urnenmuur. Na de wettelijke vastgestelde periode bestaat de mogelijkheid de as te verstrooien of kan de asbus zijn definitieve bestemming krijgen.